Ds Michile

Ds Michile tuat all noch wia früüer buurna. Er hed zwei Küale und a Rind, an Jäärling und a Kälble. Dia ganz Ọrbat tuats halt noch vo Hand.

Bim Hüata schteit er bi allam Sauwätter uf am Feld dọssa. Er hed an großa Schtặcka. Da Hüatibuab ischt scho iigschọlta, aber er blibt gliich bim Vee dọssa.

Nọọch am Hüata, wenn ds Michile gschtallat und gmolcha hed, hed er d Daasa¹ mit dem Bläbbli² Milch uf am Buggel und geit vom Maisäß heem. Er nimmt aber aa noch an Brügel Holz met und würfft an daheem homma uf d Biiga. As anders Mọọl, wenn guats Zeicha ischt und d Biiga groß gnua, duat er ds Holz frääsa und schiita.

Nomma viil dont d Ọrbat so wia ds Michile. Eigentlich söt ma s gad amọọl filma, well lang ka s er nomma so macha. Denn teet ds Michile gad noch an Filmschtar wera.

Scherhüüffa Aariba

D Aana hed früüer all gseit, im März sött alls no zuadeckt sii. Sọs muas ma scho ussi uf ds Feald. Scherhüüffa³ aariiba⁴ ischt a schwere Ọrbat gsee, i denna Büühel. Und ma hed s gnau gnoo. Scherhüüffa hed s all noch, aber aariiba tuat ma si nomma. Düt, wo s geit, fọọrt ma mit der Egga dröber, dia andra lọọt ma sii, mit der Ọrbat nimmt ma s nomma so gnau. Für Scherhüüffa aariiba hed ma ned derwiil. Nur d Müüs⁵ hend noch derwiil für d Scherhüüffa.

(Erzählt von Amanda Nesensohn in Laternser Mundart. Aus: Walserheimat in Vorarlberg , Tirol und Liechtenstein, Nr. 66, Juni 2000)

ặ   überoffener e-Laut

ọ     offener o-Laut

Fußnoten

¹ Auf dem Rücken getragene Milchkanne